|
Opgetekend:
21 juni 2010
Verdriet is als een parel, spat uiteen in duizend stukjes.
Tranen vanuit het dal schieten in stralen omhoog. Missen is als
een pijn die voelbaar is in je bestaan. Loslaten is zo moeilijk,
alsof je hart uit twee delen bestaat.
Houden van is zo puur, zo diep in het gevoel. Verlangen is zo
zuiver en voelt als een totaal. Alleen gelaten worden is als een
wond, aangedaan door die persoon waar je zo blindelings op
vertrouwde.
Verraden worden voelt zo heftig, het gevoel wat zich van je
afkeert.
Jaren gaf je al je vertrouwen om beschaamd achter te blijven.
Maar een kind van het Grote Geheel staat nooit alleen. Altijd
onvoorwaardelijke liefde van het Hogere, van Hem die je nooit
zal verraden.
Droog je tranen, keer je naar het Grote Licht.
Het kan niet alles voor je oplossen maar stuurt je mensen op je
weg die jouw pad helpen verlichten.
De denkbeeldige arm om je schouder, de knuffel van allen die het
goed met je menen zonder er iets voor terug te vragen.
Loop je pad, het is het waard... |
|
|
|