|
|
Opgetekend: 23 juli 2002...
Stil en vredig door de duinen, de wind waait, het zand
knispert.
De zon schijnt als puur goud, de aarde siddert, het verwarmt de mens.
De mensen lopen gezamenlijk op weg naar het grote doel.
En God kijkt er op neer,
Hij glimlacht van verre.
Zelden heeft hij zo van zijn kinderen gehouden..
Met vaste tred lopen ze tegen de berg op.
Daarachter ligt iets wat de mens niet kan bevatten.
Puur goud ligt te wachten op hen die gehoor hebben gegeven aan de innerlijke stem.
Samen gaan ze op weg. Samen delen, samen helen, op weg naar de onsterfelijkheid.
En God lacht… |
|
|
|
