|
|
Opgetekend 6 februari 2003...
Zuiveren kristallen openbaren
zich,
een pulserend kloppend hart.
Een weg, een moeilijke weg te gaan,
is de verbinding naar het andere hart.
Alle misstappen, allerlei schijnvertoningen,
de weg die vastliep in het moeras.
Relaties zonder duidelijke diepgang
gaan aan zijn geestesoog voorbij.
En in de verte het beeld, de vrouw,
die zichtbaar was in de spelonken
van zijn allerdiepste dromen.
Het einde van een groot doolhof
waar zij geduldig staat te wachten.
Een enkele stap, de man wankelt nog, is dat wel voor hem?
Na al die misstappen in zijn bestaan,
is hij haar nog wel waard?
En zij staat daar.
En vele gedachten schieten door haar hoofd.
Heb ik hem niet te veel bezeerd
door hem steeds mijn waarheid voor te houden?
Zou hij mij nog wel tegemoet willen komen?
Is de berg nog wel te beklimmen?
Of heb ik hem gepantserd
en kan hij mijn hart niet meer vinden.
Een man en een vrouw,
door de eeuwen bezeerd.
Elkaar aftastend
op iedere nieuwe stap.
Hoe goed zouden zij elkaar kunnen helpen.
Haar lijn iets milder gesteld,
zijn ogen en stukje verder open,
met daar tussenin een pulserend hart.
De zuiveren kristallen flonkeren.
Er is wel degelijk een weg te gaan.
Een weg die nu voor u ligt
in een volledig harten contact.
Loop aan de hand van Hem
die uw leven in zijn hand heeft.
De weg naar het ontbrekende deel
en de diepste liefde zal u ten deel vallen. |
|
|
