|
|
Opgetekend:
22 mei 2006..
Vanuit de sferen kijkt men naar beneden. Men
ziet de tweelingzielen gezamenlijk lopen, aarzelend bij iedere
stap, de voeten versleten.
De tocht die zij volgden was zó zwaar. Zij kwamen in aanraking
met vele elementen. Schimmige figuren achtervolgden hen, als
dissonanten op hun pad.
Zo moeilijk om samen te blijven, ondanks de intense
verbondenheid. Maar ieder op een voor hem of haar moeilijk
uitgestippeld pad. Af en toe samen, dan weer door omstandigheden
uit elkaar gezet. Een steeds zwaarder en ruller pad waar zij af
en toe in verzinken.
Oude stukken uit het verleden duiken op; het moet tot de grond
toe verwerkt worden. En als een feniks uit de verbrande as zal,
als alles uitgebrand is, een nieuwe weg verschijnen.
|
|
 Lieve
tweelingzielen, al was de weg zó zwaar..
Met liefde en respect wordt naar jullie gekeken, want met elke
vooringenomen stap wordt door jullie de wereld een stukje
opgetild..
Dank uit de lichtsferen. |
|
|
